என்னவனும் நானும் என் மழையும்

இதை நான் கவிதைன்னு சொல்ல மாட்டேன் .....
எப்பவுமே என்னை மழையோடு சேரவிடாமல் பிரித்து, ஏன் என்ற என் கேள்விக்கு பதிலாய் அக்கறைன்னு கோடிட்டு காட்டி சிரித்த என்னவனை நானும் என் மழையும் சேர்ந்து தோற்கடித்தால் எப்படி இருக்கும்னு நினைச்சு பார்த்தேன்... அப்படியே எழுத்தாகிட்டேன்.............

முதல் துளி மண்ணை தொட
இரண்டாம் துளியை பிடிக்க நான் கையேந்தி வரைந்தேன்
அத்துளியோ என்னை பார்த்து கண் சிமிட்டி
என் கணங்களில் கலக்க
தொடர்ந்து விரைந்த பல துளிகள்
என்னோடு உறவாட
நானும் எனை மறந்து காற்று குதிரை ஏறி
என் கார்குழல் பரக்க மழையோடு மோதினேன்
தோற்ற நான் துவண்டு அழ
தேற்ற என்னோடு சேர்ந்து அழுதது என் மழை
எங்கள் இருவரையும் பிரிக்க அங்கே வந்த
என்னவனின் குடையை ஒரே பாய்ச்சலில் தட்டிவிட்டது
என் காற்று குதிரை ........ என்னவனின் வாடிய முகத்தை
பார்த்து என்னோடு சேர்ந்து சிரித்தது என் மழை ..............